විසල් පපුවෙන් නැගුණු සුසුමක් මහා සුළඟට මුහුවෙලා
ගිහින් අහසට වළාකුළකට නපුර රහසින් මුමුණලා
වෙලා කම්පා ගිගුම් දීලා කඳුළු දුන්නා වැහිවලා
ඇතිනි මව් නුඹෙ නික්ම යාමට අන්න අහසත් පේවිලා
ඉස්සරත් පව් කරපු උන් ඇත මහපොළොව කම්පා වෙනා
නැගුණු පන්සල් බෝධි දාගැබ් උන් සැවොම සිල්වත් කලා
මහා පපුවක් නුඹට මොකටද ආදරේ නොහඳුන දනා
හිතන්නට ඇති මරන්නට පෙර උන්ගෙ හදවත් හකුලවා
බිඳෙන් බිඳ එක්වෙලා වැහි බිඳු සියලු ගංඟා උතුරලා
නුඹේ ඇස් තෙත් කරපු කඳුලක් තැනින් තැන තැන්පත් කරා
නුඹේ ඇකයේ හිටපු දරුවට නුසුදුසුයි ලොව පවසලා
රැගෙන ගියෙහිද මිනිස්ලොව හැර තව්තිසා දෙව්ලොව සොයා
